Sayfalar

www.mabutuner.com

10.05.2010

BİR KİŞİ YOK

Yakında -kısmetse- Libya'ya gideceğim. Orada bir inşaat şirketinin gümrük işlemleriyle ve gümrükten çekilen malların ilgili bölgelere sevkiyatıyla ilgileneceğim. Libya'da bir tanıdığım yok. Hayatımda ilk kez Libya'ya gideceğim ve gideceğim ortam konusunda bir fikrim yok. Her şey sürpriz benim için.

İşin ilginç yanı şu ki Ankara'da yaşıyorum ve Ankara'da da BİR KİŞİ yok. Hani bir sevgilim olsa, "Gitme Anıl." dese "Gitmem sevgilim." derim ona... ama o da yok.

Çok sıradan bir hayatım var. Ot gibi yaşıyorum, desem yeridir. Zevklerimi, keyif aldıklarımı paylaşabileceğim kimse yok. Artık bir şeylerden keyif aldığım da yok galiba. Aslında bir yazara yakışır bir hayat yaşıyorum sayılır; ama bir yazar olabilecek yeteneğim de yok. Acı gerçek şu ki kapasitesi sınırlı bir insanım, edebiyata, müziğe, zanaatlere yatkınlığım yok; insanlığın %90'ından bir farkım yok. Memur olmak için yaratılmışım sanki. Kendimi geliştirmeme yardımcı olabilecek gençlik ateşimi ise yıllar önce kaybettim sanırım. Artık herkesten ve her şeyden ve en çok da kendimden nefret ediyorum... ama nefretimi dışa vurabilecek cesaretim de yok.

Bazen neden yaşadığımı soruyorum kendime... İnanır mısınız, bir cevabım bile yok... ama bir tespitim var:

Hayat güzel, onu zorlaştıran yaşamak.

3 yorum :

  1. aman abi naaptin...

    git libyaya yav, sana gitme demiyecegim, demiyorum da zaten git git... fotograf makineni al yanina..

    yapma boyle de...

    (bak taa amerikalardan birisi, yazdigi son hikayesi icin senden yorum bekliyor hala... aman isi vardir, aman gucu vardir diye gecistiriyor, bekliyor da bekliyor... soramiyor da korktugundan, nooldu bizim "layla" diye... "begenmedi heralde" deyip icine atiyor... hemde senden 7 yas kucuk bu birisi)

    YanıtlaSil
  2. Senin gibi zeki,düzeyli,sohbeti hoş,%90 ot a göre donanımlı birinin,monoton yaşam tarzına kendini kaptırıp,bu ruh haline bürünmesi beni çok üzdü.Ayrıca hissettiği bunalımı on satırda bu denli dolu aktarabilen birinin edebiyatta kendisini yetersiz görmesi üzüntümü katladı.Emin ol,kendini dahil ettiğin insanlığın %90'ı,değil nefretini dışa vuracak cesareti bulmayı,duygularını yazıya dökecek cesareti bile bulamıyor.Farkını fark et.Libya'ya gitmeni çok isterim.Uzun süreler hayatında olan aynı kişi ve mekanların değiştirilmesi,yaşama sevincini,devinimi,heyecanı birlikte getirecektir.Hatta bir zaman gelir,nefret ettiğin herkes ve her şeyi özleyecek kadar dolu bir yaşamın içine girebilirsin değişik mekanlarda.Bunlar güzel şeylerdir.Belki o zaman seni sevenlerin,bekleyenlerin,özleyenlerin farkına varırsın ve neden yaşadığının sorusunun cevabını bulursun.Hayatın anlam kazanmış olur.Hayat senin.Gitmekte,kalmakta senin kararına kalmış birşey.Farkında olmasan da,gittiğne üzülenden çok kaldığına sevinen olacak.Çevrendeki insanlar,bu duygu durumunu dışa vuracak yapı,tarz sahibi olmayabilir.Bu seni yanıltmasın.Farkındalık ve değer ölçütleri arasına soktuğun 'gitme' diyecek kişi beklentine karşılık,üst satırlardaki görüşler sebebiyle 'git' diyen kişilerin de belirlediğin ölçüte girdiğini idrak etmeni isterim.Otu da o kadar küçümseme.%90 ot gibi yaşayan kesimin %90 ı,otun kökü gibi gün yüzü görmeden yaşıyor kanaatimce.Otun güneş görmesine aracılık ediyor.Bu da bardağın dolu kısmı.Sürpriz deyince güzel şeyler gelir genellikle akla.Kötü sürpriz pek gelmez,gelmesi istenmez insanın aklına.Senin için sürpriz olacak durumları da güzel gelişmeler olarak getir aklına,korkutmasın seni.Negatif duygu ve düşünce topluluğunun pozitif durumları doğuramayacağı mantığın temel ilkesidir.Sonuç olarak,seni sevenleri biliyorum ve seni çok seviyorum.Her ne kadar bunu dışa vuracak kişilik yapısına sahip olmasam da.Yolun açık olsun...

    YanıtlaSil
  3. Beni seven "sb" kimse Allah ondan razı olsun... da kim acaba? Hem de sohbet etmişim... kimsin?

    YanıtlaSil